Košarkom je počeo da se bavi kao učenik Tehničke škole u Boru, a trenerskom pozivu posvetio se od 1972. godine.
U bogatoj trenerskoj karijeri vodio je muške i ženske selekcije u Košarkaškom klubu Bor, ali i ekipe u Zaječaru, Negotinu, Boljevcu i Majdanpeku. Bio je trener juniorske reprezentacije bivše Jugoslavije i trener kadetske i juniorske reprezentacije Srbije. Dobitnik je zlatne značke za doprinos razvoju košarke u Srbiji, a 2016. dobio je i posebno priznanje kao najbolji sportski radnik u Boru. U penziju je, iz Instituta za bakar u Boru, otišao 2003. godine. Objavio je četiri knjige „700 košarkaških vežbi“ (1994), „Akcije iz auta“ (1996), „Vežbe za agresivno igranje košarke“ (2002) i „Kriptologija košarkaških vežbi“ (2020).
Kao šef stručnog štaba KK Bor bio je deo najvećeg uspeha kluba u istoriji – plasmana u drugu ligu Jugoslavije. Uveo je i Hajduk Veljko iz Negotina u Prvu srpsku ligu, Ženski odbojkaški klub Bor u Drugu ligu, a bio je i deo stručnog štaba ŽKK Bor u Prvoj ligi Srbije.
Takođe, bio je i rukovodilac kampa na Borskom jezeru i trener selekcije Škole košarke Srbije, a sa kadetima i juniorima Bora prvak istočne Srbije.
Jedan od najcenjenijih košarkaških trenera u istočnoj Srbiji. Na molbu ljudi iz Odbojkaškog kluba Bor, prihvatio se uloge prvog trenera i ostvario uspeh i u odbojci plasmanom u Drugu ligu.
